Kalabalık sokaklarda yitip gitmekten kaçıyorum kimi
Kimi yalnızlıkta çekilmez geliyor
Anlayacağın bir boşluğa bıraktım atlarımı
Altın eyerlerine korkuyu yüklenmiş her biri.
Kapımı tıkırdatacak o postacıyı beklerken ömrümün eşiğinde
Ölü mektupların anarşik harfleri uğulduyor beynimin gizemli labirentlerinde
Apar topar alıp vurmaya götürüyorlar beni Bay K'nın yerine
Hayır diyorum, ben cin çıkarmak istemiyorum daha...
Komilinin üzerinde duran mumu yakıyorum
Kaç kez söndürdüğümü anımsıyorum sonra
Suya bırakmak kendimi ve derinlerde seni bulmak istiyorum bir tek.
Yağmur çiseliyor dışarıda
Camlarda tane tane ölüyor an
Felsefenin hayattan alacağını hesaplıyor yaşlı ışık
Biliyorum bunun adı delilik
Var olanı dürtüyor ve eşeliyor
Bir salyangoz yavaşlığıyla kök salıyor içime
Ve gölgelerimi uyandırıyor her sabah...
Söyle hangi tanrıçanın sunağına adanmış bir ülkü bu
Gün be gün yatağını oyarken su!
Temel Kurt
3 yorum:
delilik dedinde....ben delileri severim.
bir deli
Deli olmadan zaten çekilmiyor bu dünya
biraz isyankar, biraz biraz asi
tüm çcukluğum hakkımı aramakla geçti
olmayan bir şeyin silüeti gibi
beni hep içine çekti
bir mum arıyorsam şimdi
bittiğinden değil
sadece arıyorumdur
karanlıkta kaldığımda
şiir yazmak için
Günbegün aktıkça çoğalıyordu ve her geçen gün daha da duru duru akıyor hatta çağlıyordu içindeki seller ve şaha kalkmıştı mavi yele çoktan, salıvermişti nehre tüm varlığını...
Sevgiyle dostum,
Yorum Gönder