Kimse kimseye mecbur değil
Herkes kendi bilinmezine tutsak yalnızca
Bak geçen yazın çiçeklerine
Yoklar hiçbiri ortalıkta
Oysa mavi bir seslenişti adın
Su misali akar ve ardında bırakırdı her bir şeyi
Kimi kimsesi de yoktu
Ellerine sığınmış bir tek güldü işte...
t.kurt
7 yorum:
süt kaynatıyor memelerinde kadın/yeniliyor kendini hayat
herkes kendine mecbur aslında ve öncelikle
ama hep bir başkasına tutsak kalıyor...
Kurumaya mahkum..
gülü vurmasınlar.
şairin ellerine sığınmış gül solmuş mu bu şiirin sonunda...
rose
"Kimi kimsesi de yoktu
Ellerine sığınmış bir tek güldü işte..."
bir sevgiliyi okşar gibi
bir sevgiyi içer gibi
yalnızca onunla yaşar gibi
kadife yumuşaklığını yanaklarına sürer, öper öper...
ellerine sığınan o tek gülü...
ve mavi gökyüzünün şahitliğinde şöyle seslenir "sonsuza dek avuçlarımda hep taze kalacaksın"
sevgimle kal ateşinsesi. çavbella
bütün kimsesiz güller bu şairin ellerine sığınmalı sanki korunaklı güvenilir bir sıcak el...
bu okuduğum ikinci şiiriniz yıkıcı bir etki bıraktı bende korkuyorum sayfanıza gelmekten
Yorum Gönder