Eflatun bir kederin gölgesine sığındığımız kıyılarda
Yalınayak papatyalar gibiydi mavilikler
Ne vakit sırça aynaların öte yüzüne geçse ateşböceklerimiz
O vakit narçiçekleri açardı gene gülüşünde
t.kurt/ 12 Temmuz 2010
Yalınayak papatyalar gibiydi mavilikler
Ne vakit sırça aynaların öte yüzüne geçse ateşböceklerimiz
O vakit narçiçekleri açardı gene gülüşünde
t.kurt/ 12 Temmuz 2010
6 yorum:
Aynanın bu yanında gülmek çok zor...Sırlı camın ardına sızdığında gülmeye başlıyor insan..Narçiçekleri açıyor gülüşlerinde../Tebrikler
belki, de kederlerdir o gülüşleri besleyen! papatyalarla kardeş narçiçekleri...
ve ne güzeldir öte yüzündeki gülüşleri görebilmesi ateş böceğinin!..
çok güzeldi dizelere yansıyanlar...
yüreğinize sağlık...
eflatunu, nar çiçeklerini, papatyaları, ateşböceklerini ve de maviyi çok severim :)
eflatun... kendi başına olamayan illaki iki farklı şeye ihtiyaç duyan varolmak için. gene de insan kendi tonunu yaratınca eflatun değil mesela mor benimkisi, aşkı da yazmak kolaylaşıyor, hüznü de kendiliğinden sanki herşey. gecenin lacivertine karışan nar çiçekleri...
"ne günlerdi" deki günleri
anımsatan şiir olmuş.
Ben hep merak ettim ateşböceklerini, hiç ateş böceği görmedim. şiiri okudum ya ardından bir defa daha merak ettim...
Yorum Gönder