21 Eylül 2010
hesap kitap
bazen insan yalnız kendisiyle kalır. hemen herkes ömründe çokça yaşar bu anı. kadersizliğine kızar, en büyük cezayı da kendine verir. insan kendisiyle konuşunca yani kendi içine kapı aralayınca orada hayat insana bir yük olur. bagajın yüke döndüğü yolda hayat çekilmezdir artık. işte böylesi anlarda büyük düşlerinden küçük mutluluklarına sığınır çokça insan. ama ben bunu da başaramayanlardan olmuşumdur çokça zaman...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
Kimi kadınlar vardır nehirlere benzer Denize dökülmeyi düşler masmavi bakışları Oysa bir tek zamandır bunu başarabilen Işığ... -
Suların duru, masalların gri olduğu bir ülkede; saçları temmuz güneşinde kızaran başağı andıran, gözleri karanlıkta gümüş ayd... -
bilir misin lavanta kokusunu? hiç rastgeldin mi gün batımına? çok konuşasın varken,susup kaldığın olmadı mı hiç? yoksa ...
7 yorum:
Büyük düşler kuranlar, küçük mutluluklarla avunamazlar.
Beklenen bahar gelene dek, karın altında sıcacık bir yürekle beklemeye alışıktır onlar.
yalnızlığın önünü buğulu bir sis kaplar
içine akar damlalar
en uzak mavidir umut
işte o an sevgiye sığınır insan
yalnız değilsin çocuk.
dost yüreğin ateşine uzat yüreğini...
sevgimle kal.çavbella
eskisi gibi değil daha yürekten yazardın sen daha derin olurdu kelimeler kaleminde şimdi sanki yaşanmamış yazılır olmuş şair yalancıdı acı cekermiş gibi görünür ama gerçekten acı çeker... bunu görmek istiyorum şiirlerinde yazılarında ama son zamanlarda ulaşamıyorum eskisi gibi değil...
İki ucu var bu hayatın aslında, herkes kadar sen de biliyorsun bunu. Bir tarafı aydınlığa, bir tarafı karanlığa bakar. Bir de arada duranlar vardır. Gidip gidip gelenler. Aydınlıkta karanlığı kurcalayıp, karanlıkta ışığı özleyenler...Peki ya gerçeği nerede, hangi zamanda yitirdik biz sevgili dostum? Yitirdik de böyle amansız düşlere daldık...Zamansız düşlerde esir kaldık. Söylesene bana şimdi bir diğer ucunda olduğun kanadın üzerinden, hayatın tam da bitti dediğin orta yerinden, herşeye inat hala avuç içlerinde sakladığın düşlerin en eskisinden, diğer yanı olduğun o gülümsemeden ses verip de sesime, söylesene bana şimdi sen nerede, hangi zamanda ve nasılsın? Hangi gerçeğin kanatıp da yaraladığı sol yanını hangi düşün eli hafifliğiyle onarmaktasın?
Seni seviyorum
perin
Aslında insanlar hep ama hep kendisiyle kalır.
Bazen daha yalındır bu duygu, bazen kalabalıklara karışıp gizler kendini.
Bazen daha çok farkederiz, bazen hiç farkedemeyiz ama hep ama hep kendimizleyiz.
Kurduğumuz tüm hayallere rağmen değişmeyen dünyanın şerefine..
Yorum Gönder