şu mavi gökyüzünün kıyıcığında durmuşuz
vakitler suspus
zaman unutkan
belki de nehrin kıyısında iki çakıl taşıyız
köprülerimizde çan çalıyor suskunluğun dili
neleri unuttuk bir bilsen
kabuk bağlayan sancılarımızla büyürken.
uçurtmasının ipini elinden kaçırmış çocuk gibi hâlâ sesin
mor menekşenin umuduyla uyanırken gün...
t.kurt
vakitler suspus
zaman unutkan
belki de nehrin kıyısında iki çakıl taşıyız
köprülerimizde çan çalıyor suskunluğun dili
neleri unuttuk bir bilsen
kabuk bağlayan sancılarımızla büyürken.
uçurtmasının ipini elinden kaçırmış çocuk gibi hâlâ sesin
mor menekşenin umuduyla uyanırken gün...
t.kurt
8 yorum:
“Bi menekşenin duasıyla uyanırken gün
Bilyelerin içindeki renklere benziyor hala gözlerin”
Güne başlarken karşılaşılabilecek en güzel cümleler herhalde… İçimdeki sıkıntının kalbimdeki ağırlığın çözümü mü ne…
Gözlerim korkak çocuklar gibi bakıyor bu gün…
Şairin deyişiyle uçurtmasının ipini elinden kaçırmış çocuk gibi sesim
Hâlbuki yağmur damlaları saydamlığında her şey ortada…
Korkumu bu…
Yoksa gübe gündüz, ışıldayan yıldızların çağrısımı
''Ne gecenin yankısı, ne sabahın uğultusu
An bir an
Zamanın bir kuytusu
Umuda saklı kalan
Yaşanmamışlıklar
Mutluluk küçük bir kuş avuçlarımda; kah gelen, kah kaçıveren...
Unuttum
Aldanışlar mı olacak hep hatırlanan
Yeni güne dair umutlar kalmadı mı ceplerinde
Yağmurdu beklenen
Ve yağmayandı
Kışın üşürken gönül
Bir bahara uyandı
Unuttum yine...''
-Alıntı-
Sevgi, umut ve tebessümümle...
yosun vurmuş kıyıya
ve biz
sonbaharda üşüyen
iki çakıl taşıyız
elbet doğar yine gün
içinde bakışlarının buğusuyla
bir kez daha sımsıcak
morumsu kızılımsı
umudu özlemle yaşamak için
sevgimle kal ateşinsesi. çavbella
uçurtmasının ipini elinden kaçırmış çocuk için evrende bu durumdan daha büyük bir sorun yoktur ki..
sağlıcakla kal
neleri unutmadık ki; hayata, sevdaya, kavgaya ve umuda dair.. belki şiir de unutulanı hatırla(t)ma çabasından ibarettir bazen.. bloğunuzu ve şiirlerinizi çok beğendim.. gönlünüze sağlık..
ne güzel sözler.. "büyümek" diye adlandırdığımız sey ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi..
"neleri unuttuk bir bilsen
kabuk bağlayan sancılarımızla büyürken"
'kabuk bağlayan sancılarımızla büyürken.'
peki ya biz büyürken sancılar büyüdü mü?kabukları da büyüdü mü?peki kabuklar küçük kaldı ve sancılar göründüyse unuttuklarımızı geri mi hatırladık?Ya o sancılar kanadı mı???
Dert görmeyesin!
Gün umutla uyanıyor,umutsuzlukları kuşanıp günaydın diyoruz yeni doğan güne...
Sevgiyle...
Yorum Gönder