TANIDIM SENİ
seni yalnızlığından tanıdım
kirpikleri kırık çocuk
çiğneyip durduğun dudaklarından.
gözlerin küllenmiş yangın yeriydi
bir eylül göğünün bulut kümeleri
donuk bakışlarında;
hüznün nasıl da benziyordu
benim ilkgençliğime
ellerinden tanıdım seni
yüreğinin yansısı tedirgin ellerinden.
bir uzak boşluğa yağmur yağıyordu
-anılardan anılara ince çizikler…-
yüzün bir türkü sonrasının
kederli dalgınlığında;
güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum
ağıt gibi bir alay dudak uçlarında
gücenik duruşundan tanıdım seni.
seni kendimden tanıdım çocuk;
yüreği sürekli çiğnenen bir yol
gövdesi acılardan acılara köprü…
biraz öfke, biraz umut, çokça onur
olan kendimden.
eğildim öptüm yıkık alnından
uzaktın, kıyamadım sessizliğine
biraz daha dedim içimden, biraz daha;
gün olur, onuru güzel çocuk
acı da yakışır insanın yüreğine.
şükrü erbaş
3 yorum:
Yalnızlık... En güzeli.. İnsanların bencillikleri içinde kayıp gitmektense..Yalnızlık en güzeli..Ki yalnızlık, yanında biri olmadığı için değil, tam tersine yanında olan yüzünden yalnız olduğun içindir..Yalnızlık en iyisi..Dizelerde yalnızlık hissettim..
"seni kendimden tanıdım çocuk;
yüreği sürekli çiğnenen bir yol
gövdesi acılardan acılara köprü…
biraz öfke, biraz umut, çokça onur
olan kendimden."
Ne güzel dizeler,severim Şükrü erbaş'ı.
Ne güzel paylaşımlar,çok beğendim,uğrayacağım sık sık.
vays beee.
:)
Yorum Gönder