Ne zaman baksam iki kişisiniz,
Saçlarında yeniden doğuyor Medusa.
O büyülü aynayla konuşuyorsun yine,
Ötede gözlerin mor bir krizantem çiçeği…
Çok uzakta yıldız kaydırağı,
İğnenin deliğinden geçtiğimiz o yer.
Ellerinde büyüyor çobandeğneği sarmaşığı,
Yüzünde ortanca beyazlığı dolunayın…
Düş bazen bir fotoğrafta çıkar karşına,
Donuk ve solgun bakır gibidir.
İçinin kalaylandığını hissedersin o an,
Yüzünün yangınından arta kalan kül misali.
Söyle yüzü nasıl soğur insanın,
Niçin akar yaş kömür gözlerinden kardan adamların.
Ayazda kalmış dal üşüyünce,
Neden anımsar çiçeğini?
Kimse kimsenin yalnızlığını bilmez,
Herkes biraz yalnız yürür kendine;
Şu suskun lilyum çiçekleriyle örtünen tenin,
Şu sevmedim diyen eşkıya gözlerin bile.
Nehrin koynunda uyur su samuru,
Asılır düşlerine çan çiçekleri,
Çölün yüreğinde özlemdir vaha,
Kalkıp gelsem karadut ağacı olur tenin.
t.kurt
-
Kimi kadınlar vardır nehirlere benzer Denize dökülmeyi düşler masmavi bakışları Oysa bir tek zamandır bunu başarabilen Işığ... -
Kimse kimseye mecbur değil Herkes kendi bilinmezine tutsak yalnızca Bak geçen yazın çiçeklerine Yoklar hiçbiri ortalıkta Oysa mavi bir sesle...
-
En uzun zamanlardır masallar Büyülüdürler tıpkı hayat gibi -ki bir kere geçmeye gör o kapıdan Fayda etmez artık hiçbir çiçeğin suskunl...
2 yorum:
Yine güzel,yine çok güzel!!
sözcüklerin ve kalemin yüreğinin uçsuz sesi gibi...yüreğine sağlık çok güzel
Yorum Gönder