14 Temmuz 2010

NARÇİÇEĞİM






Eflatun bir kederin gölgesine sığındığımız kıyılarda
Yalınayak papatyalar gibiydi mavilikler
Ne vakit sırça aynaların öte yüzüne geçse ateşböceklerimiz
O vakit narçiçekleri açardı gene gülüşünde

t.kurt/ 12 Temmuz 2010



6 yorum:

Amozonik dedi ki...

Aynanın bu yanında gülmek çok zor...Sırlı camın ardına sızdığında gülmeye başlıyor insan..Narçiçekleri açıyor gülüşlerinde../Tebrikler

Esin Bozdemir dedi ki...

belki, de kederlerdir o gülüşleri besleyen! papatyalarla kardeş narçiçekleri...
ve ne güzeldir öte yüzündeki gülüşleri görebilmesi ateş böceğinin!..

çok güzeldi dizelere yansıyanlar...
yüreğinize sağlık...

nil dedi ki...

eflatunu, nar çiçeklerini, papatyaları, ateşböceklerini ve de maviyi çok severim :)

y. dedi ki...

eflatun... kendi başına olamayan illaki iki farklı şeye ihtiyaç duyan varolmak için. gene de insan kendi tonunu yaratınca eflatun değil mesela mor benimkisi, aşkı da yazmak kolaylaşıyor, hüznü de kendiliğinden sanki herşey. gecenin lacivertine karışan nar çiçekleri...

nox dedi ki...

"ne günlerdi" deki günleri
anımsatan şiir olmuş.

Elif Gizem dedi ki...

Ben hep merak ettim ateşböceklerini, hiç ateş böceği görmedim. şiiri okudum ya ardından bir defa daha merak ettim...

Yeni adresim

ara ara aşağıdaki adresimde yazacağım https://atesinsesi.wordpress.com/ /