26 Mayıs 2015

DELİLİK

Kalabalık sokaklarda yitip gitmekten kaçıyorum kimi
Kimi yalnızlıkta çekilmez geliyor
Anlayacağın boşluğun ellerine bıraktım atlarımı
Gümüş eyerlerine korkuyu yüklenmiş her biri.

Kapımı tıkırdatacak o postacıyı beklerken ömrümün eşiğinde
Ölü mektupların anarşik harfleri uğulduyor beynimin gizemli labirentlerinde
Apar topar alıp vurmaya götürüyorlar beni Bay K'nın yerine
Hayır diyorum, ben cin çıkarmak istemiyorum daha...
Komodinin üzerinde duran mumu yakıyorum
Kaç kez söndürdüğümü anımsıyorum sonra
Suya bırakmak kendimi ve derinlerde seni bulmak istiyorum bir tek.
Her sabah binlerce yıldızı öldürdükten sonra güneşin doğduğunu görüyorum…

Yağmur çiseliyor dışarıda
Camlarda tane tane ölüyor an
Felsefenin hayattan alacağını hesaplıyor yaşlı ışık
Biliyorum bunun adı delilik
Var olanı dürtüyor ve eşeliyor
Bir salyangoz yavaşlığıyla kök salıyor içime
Ve ben henüz uyanmadan gölgelerimi uyandırıyor her sabah...

Söyle hangi tanrıçanın sunağına adanmış bir ülkü bu
Gün be gün yatağını oyarken su!


t.kurt

6 yorum:

ELİF dedi ki...

Aynen öyle delilik bu....
Birazda bende var aynısından...
Şiir çok güzel değil mükemmel...

Elif Gizem dedi ki...

Yine okurken bir yerden bir yere çarptı ruhum... Çok güzel...

Amozonik dedi ki...

çok güzel cümleler.

Hamiyet Akan dedi ki...

Senin şiirlerin de bunu seviyorum yani bir şeyi düşünürken başka bir şeyi de aynı anda düşündürüyorsun insana.

maviye iz süren dedi ki...

suya bırakmak kendimi ve..

ikaruselsa dedi ki...

gayet anlamlı..

Yeni adresim

ara ara aşağıdaki adresimde yazacağım https://atesinsesi.wordpress.com/ /