bugün bir yürüyüşe gittim
ellerinde güller ve karanfiller taşıyan kadınlar vardı
bir ana yüzüne asmıştı yitik oğlunun anısını
bir karanfil güle anlatıyordu
çölün yüreğini hiç bulamamanın acısını
tk
-
Kimi kadınlar vardır nehirlere benzer Denize dökülmeyi düşler masmavi bakışları Oysa bir tek zamandır bunu başarabilen Işığ... -
En uzun zamanlardır masallar Büyülüdürler tıpkı hayat gibi -ki bir kere geçmeye gör o kapıdan Fayda etmez artık hiçbir çiçeğin suskunl...
-
ara ara aşağıdaki adresimde yazacağım https://atesinsesi.wordpress.com/ /
3 yorum:
Çölün yüreği yakıyor ve acısını ne karanfil ne karanfil kokuları gidermiyor.
minik kütüphanemde keşke senin kitabın olsa :)
Ne mutluki yürekleri aynı yerde çarpan insanların varlığından haberciyiz.
Umarım güzel bir yerdedir Berkin.
Yorum Gönder