19 Mart 2009

AŞK




uzak ufuklara asılı çanlarda ölü gölgeleri
denizkızlarının
vakitler lâl, yelkovan kuşları kanatsız
suspus iklimlerde
ağızlarda badem tadı ilk öpmelerin.


gülün kaderine işlenmiş kan rengi bir unutuş…



T.KURT

3 yorum:

LÂL dedi ki...

işte insanın birşey diyemediği andır bu.. Çok güzel..

Adsız dedi ki...

KAnın rengi bellidir de unutuşun rengi ancak başka bir şeyin rengine benzetilerek tanımlanır. Unutuş ucunda unutmak ya da unutulmak olsa da bir renge sığar mı ya da renk denen şeyin kendisini yok etmez mi unutuş...
Sevgiyle, dostum

... dedi ki...

oysa....unutuşlar acı verir

Yeni adresim

ara ara aşağıdaki adresimde yazacağım https://atesinsesi.wordpress.com/ /