8 Mart 2009

LEKE






Alnımızda kırlangıç izi bir uzak leke kaldı aşktan
Sararmış yaprakların yüzünde kurudu apansız kan.
Kalbimize buzdan bir bıçak sapladı soğuyan sular

Ne boktan günler gördü şu yaşlı dünyamız
İskender’in ordularını da tanıdı; Spartaküs’ün yüreğini de
Ezile ezile şaraba döndü salkımları

Dünyanın karanlığını giyinmiş bir gelindi Pippa
Ölü bir kelebeğin gölgesi gibi
Dört bir yanı kaplarken beyaz lilyum çiçekleri.


temel kurt

7 yorum:

nehiro dedi ki...

Şair işte ne olacak...
Yine bir şiir yazmış, insanları yakan...

opavese dedi ki...

Ezile ezile saraba donen dunyanin gorduklerine ragmen guzel bir yuzu oldugunu soyleyen bir siir...

Sesine saglik...

Sevgimle

Ulku

LÂL dedi ki...

Ve insan...İğdiş edilmiş vicdanıyla sormu -yor bile çoğu zaman : Peki ama bütün bunlar NEDEN?

... dedi ki...

Ezilmeyi,itilmeyi,hor görülmeyi sevmek...nasıl bir şey Temel?

_zAhİr_ dedi ki...

ne yana baksa kararırdı gün,duyulmayan iç çekişlerle...

Adsız dedi ki...

o da bir kadındı,
barış diyordu...

çiçekleriyle onun gibi geline benzeyen erik ağaçlarını göremiyor şimdi.

sevgimle kal ateşinsesi. çavbella.

Adsız dedi ki...

gelin toprakla barışmış
insanların hırsından..

Yeni adresim

ara ara aşağıdaki adresimde yazacağım https://atesinsesi.wordpress.com/ /